Woensdag 18 mei, toch best zenuwachtig. Mijn laatste EK en een groot doel voor ogen. 2 jaar hard gewerkt aan de voorbereiding voor deze wedstrijd. Nu moet het gaan gebeuren. De vlucht via München verliep vlot en met een prachtige blauwe hemel arriveerden we te Genova. Het hotel lag slechts een 200 meter van de luchthaven. Jan Meybosch en Sarang arriveren een dagje later. Heel veel teams verblijven ook in de Sheraton. Zij maken er echt een machtsspelletje van tijdens de oefentrainingen. Luide kreten galmen in het hotel. Iedereen is opperst nerveus voor de loting. Wie moet er starten? Vera Moens moet de eerste dag op de mat. Een goede loting in de 6e startpositie na Turkije (Europees kampioen in 2007) en Spanje (Wereldkampioen in 2009) en haar favoriete poomsae. Sarang Meybosch, die voor de eerste keer deelnam aan het EK moest zondag de mat op.

De zaal was prachtig versierd en heel mooi aangelegd. De matten voelde al onmiddellijk vertrouwt aan. Een thuisgevoel mag je wel zeggen. De adrenaline voelde je letterlijk door je lichaam stromen. Het grote moment was aangebroken. Zaterdagmorgen 9.30 uur startte de categorie van Vera. Volledig gefocust en vastberaden demonstreerde zij haar poomsae hansu en cheong kwon. Dit viel in goede smaak bij de jury. Met een puntenverschil van 3,09 liet zij Rusland, Spanje en Groot-Brittanië achter zich op het schavotje. Het besef kwam pas na een 15-tal minuten. IK had het gedaan een droom was gerealiseerd. Uitgebreide felicitaties van de andere deelnemende landen. Zondagavond was dan de prijsuitreiking voor alle categorieën. Eindelijk het grote moment was daar, gewoon onwezenlijk. Maar ik genoot er de volle 100% van. Eindelijk mocht ik het nationale volks lied van België uit volle borst zingen, dat ik al sinds 1993 uit het hoofd kende. En dan die prachtige Belgische vlag die in het midden hing. In het algemeen landenklassement behaalde België door deze gouden medaille een 5e plaats, en in het landenklassement voor de damescategorieën een 4 e plaats.

Ik wil vooral een aantal mensen heel hard bedanken voor alle steun en moeite. Op de eerste plaats mijn top trainer en coach Louis Michez die me al die jaren steeds gesteund heeft en op een eerlijke correcte manier getraind heeft. Hij is mijn rots in de branding. Mijn osteopaat die de laatste 2 maanden meermaals met zijn handen in de haren heeft gezeten en mij moest depaneren met een verrekking en een spierscheur en vastgelopen botten (dat is de tol als je de 50 passeert). En uiteraard alle clubleden die mij geweldig steunde tijdens de urenlange trainingen en die nu nog zoetigheid eten ingevolge de opgezette steunactie.